Κινόα,Αμάρανθος,Φαγόπυρο,κεφίρ.

Κινόα: η μητέρα των δημητριακών
Η κινόα (ή κίνβα) ήταν κατά τους Ίνκας μια αληθινά χρυσή τροφή, η «μητέρα όλων των δημητριακών», πολύτιμη όσο το καλαμπόκι και η πατάτα. Μόνο που δεν είναι δημητριακό, παρά ο αποξηραμένος καρπός ενός φυτού της Βολιβίας και του Περού. Η θρεπτική της αξίαQ Περιέχει περισσότερες πρωτεϊνες από οποιοδήποτε δημητριακό: 16,2% σε σύγκριση με το 14% του σιταριού και το 7,5% του ρυζιού. Έχει υψηλή περιεκτικότητα στα αμινοξέα λυσίνη, μεθιονίνη και κυστίνη και επιπλέον περιέχει όλα τα βασικά αμινοξέα. Η διατροφική της αξία από πρωτεϊνική άποψη πλησιάζει του κόκκινου κρέατος και των γαλακτοκομικών. Επιπλέον όμως έχει πολύ χαμηλότερα λιπαρά από αυτές τις τροφές και φυσικά τις πολύτιμες φυτικές ίνες. Περιέχει επίσης κάλιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και διάφορες βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Τι μας προσφέρει: Είναι μια τροφή ελαφριά και εύπεπτη, πολύ καλή και για ηλικιωμένα άτομα, καθώς ανεβάζει τον αιματοκρίτη, βοηθά στην καλή τροφοδότηση του εγκεφάλου με αίμα και, επιπλέον, έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Πώς θα την αξιοποιήσετε: Χάρη στη λεπτή γεύση της μπορεί να συνδυαστεί με αμέτρητα συστατικά σε κύρια πιάτα, σούπες και σαλάτες και υποκαθιστά οποιοδήποτε δημητριακό ή ρύζι στις ανάλογες συνταγές. Η παρασκευή της είναι απλή: Ρίχνετε ένα μέρος κινόα σε δυο μέρη νερό που βράζει και, όταν ξαναπάρει βράση, χαμηλώνετε τη φωτιά, σκεπάζετε και αφήνετε μέχρι να απορροφηθεί όλο το νερό (περίπου 15). Είναι έτοιμη όταν οι κόκκοι γίνουν διαφανείς. Μια παραλλαγή της για πρωινό: αφού σιγοβράσει η κινόα για 5, να προσθέτετε φέτες μήλου, σταφίδες και συνεχίζετε το βράσιμο ώσπου να απορροφηθεί το νερό. Στη συνέχεια σερβίρετε με γάλα και μέλι ή καστανή ζάχαρη. Μπορείτε ακόμα να φτιάξετε ταμπουλέ, τη δροσερή ανατολίτικη σαλάτα με το πλιγούρι και το μαϊντανό, χρησιμοποιώντας αντί για πλιγούρι κινόα. Μια άλλη ιδέα είναι να προσθέσετε στη βρασμένη κινόα ψιλοκομμένα σοταρισμένα λαχανικά, όπως καρότα, πιπεριά πράσινη και κόκκινη, κρεμμύδι, σκόρδο και καβουρντισμένα αμύγδαλα.


Αμάρανθος: από τις Άνδεις μέχρι τα Ιμαλάια
Πριν ανακαλυφθεί η Αμερική από τον Κολόμβο, οι Αζτέκοι είχαν ανακαλύψει τη σπουδαιότητα του αμάρανθου, όχι μόνο ως φαγώσιμου, αλλά και ως θεραπευτικού φυτού. Τον τιμούσαν μάλιστα τόσο, ώστε να τον χρησιμοποιούν και στις (αιματηρές) ιεροτελεστίες τους, πράγμα που τρόμαξε τόσο τους Ισπανούς κονκισταδόρες, ώστε να απαγορεύσουν τη χρήση. Όμως ο αμάρανθος εξακολούθησε να αποτελεί βασικό συστατικό διατροφής όχι μόνο στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ινδία και το Νεπάλ. Έκαναν αλεύρι από τους σπόρους του, ποτά από τη ζύμωσή του, διαφόρων ειδών φαγητά και χρησιμοποιούσαν τα φύλλα και τα κόκκινα άνθη του για διατροφικούς και ιαματικούς σκοπούς. Η θρεπτική του αξία: Τι το σπουδαίο όμως έχει αυτός ο θάμνος με το ελληνικής καταγωγής όνομα (που του δόθηκε χάρη στην εκπληκτική αντοχή του); Οι σπόροι του περιέχουν άφθονη πρωτεϊνη, που περιλαμβάνει σεβαστές ποσότητες από λυσίνη και μεθιονίνη, δυο βασικά αμινοξέα τα οποία σπάνια συναντώνται σε φυτικές τροφές. Έχει τρεις φορές περισσότερες φυτικές ίνες και πέντε φορές περισσότερο σίδηρο από το σιτάρι, δυο φορές περισσότερο ασβέστιο από το γάλα κι ακόμα φώσφορο, κάλιο και βιταμίνες A και C. Περιέχει τοκοτριενόλες (μια μορφή της βιταμίνης Ε) και έλαιο πλούσιο σε λινολεϊκό οξύ. Τα φύλλα, που επίσης τρώγονται, μοιάζουν με του σπανακιού στη γεύση, αλλά έχουν περισσότερο ασβέστιο, σίδηρο και φώσφορο από αυτό. Πώς θα τον αξιοποιήσετε: Μαγειρεύεται σαν δημητριακό, αλέθεται σε αλεύρι, ψήνεται σαν ποπ-κορν. Μπορεί να μαγειρευτεί μαζί με άλλα σιτηρά, να προστεθεί σε τηγανητά λαχανικά και σούπες αλλά και σε σάλτσες. Το αλεύρι του μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο του για παρασκευάσματα που δεν φουσκώνουν, όπως τηγανίτες ή πίτες, ενώ για ψωμί θα πρέπει να αναμιχθεί με άλλα αλεύρια (1 μέρος αμάρανθος και 3-4 μέρη άλλα είδη), γιατί δεν περιέχει γλουτένη. Οι σπόροι μαγειρεύονται σε νερό (αναλογία 1: 2,5 μέρη νερό) σκέτο ή αναμεμιγμένο με ζωμό ή χυμό μήλου, για 20, ώσπου να μαλακώσουν. Μπορείτε να προσθέσετε τζίντζερ, αρωματικά βότανα ή να το αναμίξετε με όσπρια. Ανακατεμένο με μέλι, σταφίδες, ξηρούς καρπούς μπορεί να αποτελέσει ένα καλό «μούσλι» για πρωινό.

Φαγόπυρο: το μυστικό κατά της χοληστερίνης
Παραπλανητικά όμοιο με δημητριακό, το φαγόπυρο είναι στην πραγματικότητα ο σπόρος ενός φρούτου (συγγενούς με το ραβέντι). Το φυτό είναι αυτοφυές στην Ασία και τη Βόρεια Ευρώπη. Από την Κίνα η καλλιέργειά του διαδόθηκε στη Ρωσία και την Πολωνία αλλά και στην Ολλανδία, τη Γαλλία κι αργότερα στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τι μας προσφέρει: Εκτός από τη συνεισφορά του στην ισορροπημένη χοληστερίνη, υπάρχουν υπόνοιες ότι το φαγόπυρο μπορεί να βοηθά στη ρύθμιση της ινσουλίνης και ως εκ τούτου του διαβήτη. Η θρεπτική του αξία: Αποτελεί πολύ καλή πηγή μαγγανίου, μαγνησίου και ινών. Περιέχει δυο σημαντικά για την υγεία φλαβονοειδή καθώς και όλα ανεξαιρέτως τα βασικά αμινοξέα, συμπεριλαμβανομένης της λυσίνης, πράγμα που ανεβάζει την ποιότητα της πρωτεϊνης του. Πώς θα το αξιοποιήσετε: Συχνά σερβίρεται σαν εναλλακτικό του ρυζιού ή του κουάκερ. Το αλεύρι του φαγόπυρου, καθώς δεν περιέχει γλουτένη, συχνά αναμιγνύεται με άλλα αλεύρια για την παρασκευή ψωμιού, ενώ σκέτο κάνει γευστικές τηγανίτες και κρέπες. Για το μαγείρεμά του θα χρησιμοποιήσετε δυο μέρη νερό ή ζωμό για ένα μέρος φαγόπυρο. Όταν πάρει το νερό βράση, ρίχνετε το φαγόπυρο, χαμηλώνετε τη φωτιά, σκεπάζετε και αφήνετε να σιγοβράσει για περίπου 30 λεπτά. Μαγειρεμένο, μπορείτε να το προσθέσετε σε σούπες ή φαγητά της κατσαρόλας. Ή, αφού κρυώσει, να του προσθέσετε ψιλοκομμένο κοτόπουλο, αρακά, κολοκυθόσπορους και κρεμμυδάκια ή διάφορους άλλους ανάλογους συνδυασμούς, για ένα ελαφρύ γεύμα.

ΤΟ ΚΕΦΊΡ.Ο κόσμος στον Καύκασο γνωρίζει τα καλά αποτελέσματά του από παλιά. Από την παιδική ηλικία το πίνουν σαν νερό. Να φθάνουν στην ηλικία των 110 και 150 χρόνων άνθρωποι εκεί δεν είναι σπάνιο. Είναι το μόνο μέρος του κόσμου που φθάνουν σ' αυτήν την υψηλή ηλικία, σε πλήρη υγειά. Σύμφωνα με τον καθηγητή MELKIN αυτοί δεν γνωρίζουν φυματίωση, καρκίνο η στομαχικές ανωμαλίες. Μερικές τροφές όπως το γάλα αξίζουν περισσότερο όταν μεταβληθούν με την ζύμωση. Π.χ. κατά την διάρκεια της καλλιέργειας του γιαουρτιού, η βιολογική άξια της πρωτεΐνης αυξάνεται. Η αύξηση είναι μεγαλύτερη στη γιαούρτη που γίνεται με γάλα αγελάδας. Οι πρωτεΐνες στο γάλα, πιστεύεται ότι διεγείρουν την ηπατική και εντερική έκκριση. Το γαλακτοζάχαρο μεταβάλλεται σε γαλακτικό οξύ, που θεωρείται σαν αντισηπτικό χωνευτικό. Το οινόπνευμα και το ανθρακικό οξύ που δημιουργούνται θεωρούνται σαν τονωτικά των νεύρων της περιοχής των εντέρων. Παρατηρήθηκε ότι παιδιά που έχουν τραφεί με ΚΕΦΊΡ κράτησαν περισσότερο άζωτο, φωσφόρο, ασβέστιο, σίδερο και πάχος από εκείνα τα παιδία που τράφηκαν με φρέσκο γάλα. Προϊόντα φρέσκου γάλακτος μπορούν να αυξήσουν την ωφελιμότητα μερικών μεταλλικών στοιχείων. Και το ασβέστιο και ο φώσφορος μπορούν να αποβούν περισσότερο ευαπορόφητα. Μερικές βιταμίνες, ιδίως η Β, μπορούν να συντεθούν από τα βακτηρίδια στη γαλακτική ζύμωση, τόσο καλά, όσο και από τα βακτηρίδια που βρίσκονται στην εντερική περιοχή. Γαλακτοοξυοφιλοι είναι ικανοί να συνθέσουν μερικές βιταμίνες και μέσα στο έντερο. Η NIACIN μπορεί να παραχθεί μέσα στο σώμα μας και να προμηθεύει τον οργανισμό με αρκετή ποσότητα από πρωτεΐνες υψηλής ποιότητας. Η γιαούρτη και τα αλλά προϊόντα της γαλακτικής ζύμωσης προσφέρουν ουσίες μοναδικές για την υγειά που δεν υπάρχουν στο γλυκό γάλα. Μερικά από τα παθογόνα μικρόβια, όπως τα μικρόβια της δυσεντερίας, δεν μπορούν να ζήσουν και να αναπτυχθούν σε ένα περιβάλλον οξύ, όπως το γαλακτικό οξύ. Αυτός ο ισχυρός βακτηριακός πλούτος από προϊόντα ζύμωσης γάλακτος, έχει αναγνωρισθεί από τους ανθρώπους σε πολλές περιοχές του κόσμου. Αναμφίβολα αυτός ο πλούτος έχει παίξει ένα ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της υγιεινής. Η αφθονία των οξυβακτηριδίων των προϊόντων της γαλακτικής ζύμωσης έχει από καιρό χρησιμοποιηθεί σε σανατόρια. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει έναν αριθμό από σανατόρια που χρησιμοποιούν αϊρανι ,προϊόν γαλακτικής ζύμωσης. Ασθενείς έλαβαν ένα λίτρο ημερησίως προσθέτοντας το στα συνήθη αντιβιοτικά φάρμακα. Το αϊρανι πιστεύεται ότι έχει ειδικό αποτέλεσμα εναντίον της φυματίωσης.Πολύ ενδιαφέρον Το κεφίρ αναπτύσσει ισχυρά βακτηρίδια τα οποία σκοτώνουν επικίνδυνους οργανισμούς για ασθένειες και για θάνατο. Καθαρίζει το αίμα μας και το σώμα. Εδώ είναι μια λίστα από αρρώστιες που μπορείτε να θεραπεύσετε με το κεφίρ 1. ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ­: ένα λίτρο την ημέρα.2. ΕΛΚΗ ΣΤΟΜΑΧΟΥ:­ θεραπεύονται μετά 2-3 μήνες με 1 λίτρο την ημέρα.3. ΑΣΘΜΑ ΚΑΙ ΒΡΟΓΧΙΤΙΣ:­ ένα λίτρο την ημέρα.4. ΑΝΑΙΜΙΑ η ΑΛΛΕΣ αρρώστιες του αίματος.­ 1-2 λίτρα την ημέρα (μετάτρεις μήνες φυσιολογικό αίμα).5. ΣΚΛΗΡΩΣΕΙΣ:­ ένα λίτρο την ημέρα.6. ΠΙΕΣΗ:­ ρυθμίζεται με το κεφίρ.7. ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ:­ ρυθμίζεται με το κεφίρ.8. ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΚΖΕΜΑΤΑ:­ μισό έως ένα λίτρο την ημέρα ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ, βάζετε επάνω κεφίρ το βράδυ, το αφήνετε έως το πρωί και τότε το πλένετε, σε 2-3 εβδομάδες περνά).9. ΚΑΤΑΡΡΟΥΣ, ΚΥΣΤΗΣ, ΝΕΦΡΑ, ΣΥΚΩΤΙ, ΦΛΕΓΜΟΝΙΚΟΣ:1 λίτρο την ημέρα για 2-3 μήνες, (από γάλα η κρέμα θα μπορούσε να είχατε προσβολέςαλλά το κεφίρ θεραπεύει).Το κεφίρ βοηθά στην δυσπεψία για την κανονική εντερική χλωρίδα. Συνίσταται το κεφίρ σε φλεγμονές όπως η ωτίτης, φαρυγγίτις, πνευμονία, επίσης φουσκώματα, ρέψιμο, γαστρική αχιλία, πεπτικό έλκος χολοκυστίτις, γαστρίτις, κολίτις, διάρροια, δυσεντερία, χρόνια δυσκοιλιότητα, ανωμαλίες χοληδόχου κύστης, ημικρανία, κόπωση των νεφρών, διαβητικό έλκος, δερματίτιδες, γαστρεντερικά συμπτώματα, για την αποκατάσταση της εντερικής χλωρίδας μετά από χρήση αντιβιοτικών, έρπις στόματος, στοματίτιδες. Το κεφίρ συνίσταται σε παιδία, σε αναρρωνύοντες και αλλά πρόσωπα με ανεπαρκή πεπτική δραστηριότητα λόγω του ότι διευκολύνει την πέψη. Διεγείρει την έκκριση σάλιου, συνιστάται σαν μετεγχειρητική τροφή. Ιδιαίτερα στην Γερμανία και την Σοβιετική Ένωση συνιστάται για χρόνια δυσκοιλιότητα. ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΕ ΤΟ Κ Ε Φ Ι Ρ .Βάλτε 2-3 κυβικά εκατοστά από τους κόκκους του κεφίρ σε ένα καθαρό βάζο. Προσθέστε 0,25 λίτρο γάλα. Αφήστε το σε θερμοκρασία δωματίου 24 ώρες. Αν το θέλετε ποιο αραιό (υπακτικό) αφήστε το 12 ώρες. Σε περίπτωση διάρροιας να μείνει περισσότερο από 24 ώρες. Στο τέλος αυτού του διαστήματος το γάλα θα γίνει πιο πυκνό. Περάστε το από ψιλό σουρωτήρι. Αυτό που θα περάσει είναι το πόσιμο κεφίρ, ότι μείνει είναι οι δραστικοί κεφιρόκοκκοι τους οποίους θα χρησιμοποιείτε συνεχεία για να καλλιεργήσετε και άλλες φορές. Ξεβγάλτε καλά το βάζο, ξεβγάλτε καλά τους κόκκους όπως είναι μέσα στο σουρωτήρι με μπόλικο κρύο νερό, αφού στραγγίσει επαναλαμβάνετε την ίδια διαδικασία από την αρχή. Καθώς συνεχίζεται η καλλιέργεια ο αριθμός των κόκκων αναπτύσσεται και πολλαπλασιάζεται (η αύξηση αυτή γίνεται πιο γρήγορα σε όχι παχύ γάλα). Τότε η το αφήνετε (το επιπλέον) οπότε με την ίδια ποσότητα γάλατος θα γίνει πιο πυκνό η το απομακρύνετε η δίνετε αυτό που περισσεύει σε άλλον για καλλιέργεια. Καλλιεργώντας το κεφίρ μπορείτε να κανονίζετε την γεύση και την σύσταση (πυκνότητα). Αν το θέλετε γλυκύτερο και αραιότερο Αφήστε το λιγότερο χρόνο η αντιθέτως αφήστε περισσότερους κόκκους κεφίρ. Οι κόκκοι πρέπει να καλύπτονται από το γάλα. όταν πρόκειται να μην το καλλιεργήσετε, για λίγες μέρες βάζετε τους κόκκους σε μεγάλο δοχείο με γάλα και νερό μισό μισό στο ψυγείο. Οι κόκκοι διατηρούν την ζωτικότητα τους για 30-40 μέρες. Όταν θελήσετε πάλι να το καλλιεργήσετε, σουρώστε το και πετάξτε το γάλα που ήταν μέσα, αφού το ξεπλύνετε καλά βάλτε το με νέο γάλα. Όταν κόκκοι του κεφιρ αρχίζουν και χαλάνε-αλαζουν χρώμα προς καφe!